To średniej wielkości przedstawiciel rodziny bekasowatych. Dużo trudniej wypatrzyć go wśród traw jak również w locie, w porównaniu do rycyka. Bardzo podobny do kszyka – wielkością (długość ciała to max. 30 cm, rozpiętość skrzydeł 46cm) i ubarwieniem. Aby rozpoznać te dwa gatunki trzeba mieć trochę doświadczenia, na początku warto sięgnąć do literatury. Dubelt jest nieznacznie większy i lata spokojniejszym lotem, po zerwaniu się z ziemi leci nisko i prosto jednak, co utrudnia sprawę, zmęczony kszyk będzie również poruszał się w taki sam sposób.

Brak jest u tego gatunku dymorfizmu płciowego. Cechą charakterystyczną jest zachowanie dubeltów podczas toków. Samce zbierają się na tokowiskach, może być ich kilkanaście lub nawet więcej – jeżeli jest to teren gdzie występują licznie. Dodatkowo każdy osobnik odwiedza w ciągu jednej, wiosennej nocy kilka znanych sobie tokowisk. Podczas tych wędrówek ptaki przekraczają granice państwowe i przelatują kilkaset kilometrów latając pomiędzy tanecznymi arenami na Białorusi i w Polsce. Ptaki te to nie lada gratka dla ptasiarzy i ich toki przyciągają niezmiennie od wielu, wielu lat turystów z Polski i zagranicy. Niestety są one niezwykle rzadkie a informacje o tokowiskach są utrzymywane przez ornitologów w tajemnicy. Obecnie ptaki te można obserwować w Polsce już tylko na Podlasiu i Lubelszczyźnie, na pozostałych obszarach naszego kraju pojawiają się efemerycznie. W chwili obecnej szacuje się wielkość populacji krajowej na ok. pół tysiąca samców (w przypadku tego gatunku podaje się tę liczbę) i stanowi to ok. 15% populacji UE.

Gnieździ się w takim samym środowisku jak wyżej opisany rycyk i podobne ma preferencje pokarmowe.

Jest to ptak wędrowny. Zimuje w Afryce Subsaharyjskiej. W trakcie wcześnie realizowanych przez PTOP projektów kilka osobników tego gatunku otrzymało nadajniki, które pozwalały sczytać dane o przelotach kilku osobników. Dubelty opuszczają tereny lęgowe w sierpniu ale nie odlatują od razu na polgnie. Mogą się jeszcze kręcić w pobliżu obfitych żerowisk i nabierać wagi nawet do października, przy czym mogą być to łąki Polesia lub wysokogórskie pastwiska w Rumunii. Po zgromadzeniu zapasów i przy sprzyjającej pogodzie ptaki potrafią w jednym skoku pokonać dystans kilku tysięcy kilometrów, tak jak jeden z osobników, który w ciągu 84 godzin lotu pokonał 6800 km i doleciał do Afryki Środkowej. Ptaki osiągają przy tym średnią prędkości przelotu ponad 90 km/h! Jest to niezwykłe wynik, przy tym należy pamiętać, że dubelty pokonując tak duże odległości wracają z Afryki i trafiają bezbłędnie na swoje stare tokowiska. Nie znamy jeszcze wielu szczegółów na temat ptasich wędrówek.