Jest też zwany bekasem barankiem, zapewne dlatego, że podczas toków wznosi się po czym ostro pikuje w dół, a jego zewnętrzne sterówki, czyli pióra w ogonie - odchylone na boki - wydają buczący dźwięk. Jest to charakterystyczna cecha gatunkowa, jeżeli słyszymy w terenie taki dźwięk nad głową, to mamy do czynienia właśnie z kszykiem.

Podobny wielkością i ubarwieniem do wspomnianego wyżej dubelta. Jednak to właśnie kszyka dużo łatwiej jest zobaczyć ponieważ jest jeszcze stosunkowo liczny.

Zobaczymy go na podmokłych łąkach, ale też bagnach i mokradłach oraz podtopionych śródleśnych polanach. Przepłoszony kszyk, zrywa się z ziemi i odlatuje zygzakiem, pokrzykując – dubelt lot ma prosty i poza pojedynczym głosem nie odzywa się.

Gniazdo buduje na ziemi a pisklęta kszyka, jak wszystkich opisanych tu gatunków są zagniazdownikami – po wykluciu się i wysuszeniu rozpraszaj się i dorastają poza gniazdem.

Kszyki często wyprowadzają dwa lęgi, drugi składając pod koniec czerwca czy nawet w lipcu. Taka strategia pojawia się też u dubelta – w przypadku straty pierwszego lęgu na skutek niesprzyjającej pogody, podtopienia gniazda, ptaki mogą złożyć jaja powtórnie na początku lata i odchować pisklęta w późniejszym terminie.

Z Polski kszyki odlatują na zimę ale w zachodniej i południowej Europie obserwowane są przez cały rok.