Rezerwat przyrody „Jezioro Wiejki” został utworzony w 2005 r. na powierzchni 22,5 ha. Wcześniej, w latach 1997–2005, jezioro Wiejki było objęte ochroną w formie użytku ekologicznego. Celem ochrony rezerwatu jest zachowanie ze względów przyrodniczych, naukowych i dydaktycznych naturalnego jeziora mezotroficznego (o umiarkowanej żyzności wód), otaczającego je torfowiska oraz występujących na tym terenie rzadkich i chronionych gatunków roślin i zwierząt. Najcenniejszym gatunkiem rośliny występującym w rezerwacie jest brzoza niska Betula humilis, będąca pod ścisłą ochroną oraz ujęta w Polskiej Czerwonej Księdze Roślin (gatunek zagrożony wyginięciem w Polsce – kategoria EN).
Początkowo działalność człowieka na terenie Niecki Gródecko-Michałowskiej nie powodowała negatywnych zmian w stosunkach wodnych. Pierwszą inwestycją, która wpłynęła istotnie na lokalny układ hydrologiczny było wykopanie tzw. Rowu Tartacznego pod koniec XIX w. Największe zmiany w zasobach wodnych tych terenów spowodowały odwodnienia przeprowadzone w latach 1956-57, wykonane na potrzeby wykorzystania torfu do celów gospodarczych – powstały wówczas kopalnie funkcjonujące do czasów współczesnych. Kolejne, zakrojone na szeroką skalę melioracje wykonano w latach 70. i 80. ubiegłego stulecia. Przyczyniły się one do drastycznego obniżenia poziomu wód gruntowych na całej Niecce.
Polskie Towarzystwo Ochrony Ptaków aktywnie uczestniczyło w pracach nad utworzeniem rezerwatu i w realizacji zadań ochronnych. Od powołania rezerwatu wykonało szereg ważnych zabiegów ochrony czynnej dla zachowania walorów „Jeziora Wiejki”: odsłonięcie stanowisk brzozy niskiej, koszenie łąk, przerzedzenie drzew i krzewów wkraczających na torfowisko, budowa progu, zasypanie rowu melioracyjnego oraz budowa przepustu z piętrzeniem i remont grobli w sąsiedztwie rezerwatu.
