Nad rzeką Narwią, pomiędzy miejscowościami Ancuty i Puchły posiadamy 140 ha łąk. Jeszcze 10 lat temu na tym terenie były trzcinowiska – było tu za mokro dla traktorów i łąki te w latach 90 zostały porzucone przez rolników. Nowoczesny sprzęt – traktory - topią się w błocie i nie można tutaj zebrać kilku pokosów. My zaczęliśmy od wykoszenia trzcin i usunięcia części krzaków – takie prace wykonują specjalne maszyny, u nas najczęściej pracowały dwa ciągniki, na podwójnych kołach, które w razie zakopania wyciągały się wzajemnie z błota. Ale koszenie tych działek, nawet raz w roku i przy naszej ogromnej determinacji, to była prawdziwa mordęga i wyzwanie dla sprzętu. Od 2015 roku zaczęliśmy grodzić pierwsze działki i wypasać tutaj koniki polskie i krowy czerwone. Łąki odtworzyliśmy i rozpoczęliśmy wypas w ramach projektu LIFEGALLINAGO. Co roku, w maju, musimy sprawdzić kilka kilometrów ogrodzeń – wymienić połamane izolatory, zerwane linki, połamane kołki i uruchomić system zasilania z energii słonecznej. Zwierzaki już się niecierpliwią ale na łąkach jest jeszcze sporo wody – krótko mówiąc można utopić kalosze. Ogrodzenia sprawdzamy systematycznie w miarę jak woda w rzece opada i odsłania kolejne wysypy. Zwierzaki wpuszczamy po sprawdzeniu czy na łąkach nie ma ptasich gniazd. Praca w terenie jest zawsze przyjemna, łąki wyglądają pięknie. Na wyższych miejscach kwitną łany jaskrów. Bardzo nas cieszy zawsze widok storczyków, które z roku na rok pojawiają się w coraz większych ilościach, najprawdopodobniej są to kukułki plamiste i krwiste. Podziwialiśmy też jętki, które odbywają teraz swój taniec godowy i ważki. Dzięki wypasanym zwierzakom mamy bardzo bogaty świat bezkręgowców – jak to kiedyś na wsi bywało.